W XIV wieku Leżajsk należał do dóbr królewskich zgrupowanych w północno-wschodniej części województwa ruskiego. W 1397 roku otrzymał prawa miejskie z rąk Władysława Jagiełły.
W 1524 roku miasto zostało zupełnie złupione i spalone przez wojska Kantymira Murzy. Tatarzy w bestialski sposób wytopili starców i dzieci w pobliskich bagnach.
Z tego powodu król Zygmunt I Stary przeniósł miasteczko Lezensko znad Sanu na dzisiejsze, bardziej obronne miejsce, oddalone od poprzedniego o ok. 5 km w kierunku południowo-zachodnim nadając mu jednocześnie nową nazwę: Lezensko Zygmuntowskie - Leżajsk Zygmuntowski. Dokument o lokacji został wydany we Lwowie 23 września 1524 roku.
Miasto obwarowano wałem i drewnianym parkanem. Dawna siedziba miasta otrzymała nazwę Stare Miasto.
W 1683 roku gościł tu król Jan III Sobieski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz