Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Szkoła Podstawowa. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Szkoła Podstawowa. Pokaż wszystkie posty

sobota, 9 lutego 2019

Szkoła Podstawowa nr 2 im. Władysława Broniewskiego w Leżajsku

Najstarsze zapisy dotyczące historii szkoły pochodzą z końca XIX wieku. Istniała wówczas jako Żeńska Szkoła, znajdowała się na Placu Szkolnym, w miejscu, gdzie obecnie stoi budynek MOPS, poniżej hali sportowej. W latach 1924-1926 starą żeńską szkołę rozebrano, rozpoczęto budowę nowej szkoły żeńskiej (o czym świadczą zapisy w Dzienniku kasowym funduszu budowy szkoły żeńskiej). zobacz>> Szkoła Żeńska w Leżajsku. Dziennik kasowy funduszu budowy szkoły
Tej Szkoły Żeńskiej też już nie ma. W czasie wojny, w 1944 roku budynek szkoły został spalony przez Niemców. 
Przez kilkanaście następnych lat nauka odbywała się w dwóch kamienicach doraźnie zaadaptowanych dla potrzeb edukacyjnych.
Nauka była kontynuowana w Proświcie na Jarosławskiej oraz na ulicy Ruin (obecnie ul. Targowa). 
W 1957 roku rozpoczęto budowę obecnej siedziby Szkoły Podstawowej Nr 2. Oddano ją do użytku 2 lata później. Uroczystość otwarcia nowego gmachu szkolnego miała miejsce 30 sierpnia 1959 roku. Tak więc wcześniejsza szkoła żeńska, stała się siedmioletnią placówką koedukacyjną.

W 1967 roku, po wprowadzeniu ogólnopolskiej reformy, szkołę ukończyli pierwsi
ósmoklasiści.
Szkoła Podstawowa została oddana do użytku w ostatnią niedzielę sierpnia 1959 roku. Pierwsi uczniowie chodzili jeszcze wtedy do szkoły o 7-klasowym systemie nauczania. Szkołę rozpoczynało się w wieku 7 lat. Ja byłam trzecim rocznikiem, który realizował program nauczania 8-klasowej szkoły podstawowej. Dyrektorką szkoły była pani pani Aleksandra Wilkowa, zastępcą Zdzisław Szepelak. 

Kultowym podręcznikiem dla siedmiolatków był Elementarz Mariana Falskiego, z którego dzieci uczyły się alfabetu, składania pierwszych słów typu ‘Ala ma Asa’, wierszyków np. ‘Murzynek Bambo’.

17 października 1965 r., z okazji nadania Szkole Podstawowej nr 2 w Leżajsku imienia Władysława Broniewskiego przybyła na uroczystość żona poety – Wanda Broniewska.



Uwieńczeniem tej jakże ważnej dla szkoły uroczystości było odsłonięcie pamiątkowej tablicy z napisem:

Do nas należy ziemia ogromna
Nasze ją ręce ujmą, ażeby
Na niej zbudować dom dla bezdomnych
W domu tym radość dzielić jak chleby

Wszyscy uczniowie, stojąc w holu, przed tablicą uroczyście odczytali ten cytat.

Ponadto dzieci deklamowały fragmenty wierszy poety, m. in.

Kiedy przyjdą podpalić dom, ten, w którym mieszkasz - Polskę,
kiedy rzucą przed siebie grom, kiedy runą żelaznym wojskiem
i pod drzwiami staną, i nocą kolbami w drzwi załomocą -
ty, ze snu podnosząc skroń, stań u drzwi.
Bagnet na broń! Trzeba krwi!                   
(Bagnet na broń)


Władysław Broniewski patron leżajskiej Dwójki zmarł 10 lutego 1962 roku na raka krtani - poeta, tłumacz, żołnierz Legionów Polskich, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej; 1940-41 więziony w ZSRR; żołnierz Armii Andersa, autor lewicowych wierszy polityczno-agitacyjnych oraz liryki żołniersko-patriotycznej , społecznej i osobistej. Napisał m.in. poemat ,,Komuna Paryska'', wiersz ,,Bagnet na broń'', cykl poetycki ,,Anka'' poświęcony zmarłej córce. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (1921), Krzyżem Walecznych - czterokrotnie oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
***














Jeszcze trochę historii:
Po przejściu Aleksandry Wilk na emeryturę, w 1972 roku przez 2 lata stanowisko dyrektora szkoły piastował Zdzisław Szepelak, a od 1974 do 1985 roku był kolejno zastępcą dyrektora Zbiorczej Szkoły Gminnej i Szkoły Podstawowej nr 2.
W roku szkolnym 1974/1975 obowiązki dyrektora leżajskiej „dwójki” przejął Marian Mroczkowski. Jego zastępcą została Alicja Chrzanowska. W latach 1975–1980 M. Mroczkowski sprawował w dalszym ciągu funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej nr 2, będącej ówcześnie częścią Zbiorczej Szkoły Gminnej. Jego zastępcą w tym czasie był p. Jan Lizak. W latach 1980–1984 p. Lizak pełnił 
obowiązki dyrektora Szkoły Podstawowej nr 2 funkcjonującej w ramach Zbiorczej Szkoły Gminnej, a następnie do 1991 roku obowiązki zastępcy dyrektora leżajskiej „dwójki”.
W roku szkolnym 1975/1976 dyrektorem nowo powstałej Zbiorczej Szkoły Gminnej został Bronisław Antczak, który kierował tą placówką przez cały dziewięcioletni okres jej funkcjonowania. 
W latach 1985–1987 jednym z dwóch zastępców dyrektora leżajskiej „dwójki” był Roman Baj, późniejszy dyrektor Szkoły Podstawowej nr 3. W okresie pomiędzy 1991,a 1999 rokiem funkcję zastępcy dyrektora Szkoły Podstawowej nr 2 w Leżajsku pełniła Zofia Miller.
Przez następnych dziesięć lat, do końca roku szkolnego 2008/2009, stanowisko to sprawowała Urszula Litwin.
Przez następnych siedemnaście lat, do momentu przejścia na emeryturę w 2001 roku dyrektorem był Bronisław Antczak.
Kolejnym dyrektorem „dwójki” jest Józef Rzeszutko, który pełnił tę funkcję od grudnia 2001 roku. Z początkiem 2009 roku szkolnego stanowisko zastępcy dyrektora szkoły objęła Lidia Kucharska.

Obecnie szkoła zmieniła strukturę i nazwę. Funkcjonuje w dwóch budynkach (przy ul. Mickiewicza 51 oraz w budynku dawnego gimnazjum przy ul. M. C. Skłodowskiej), jako Zespółu Szkolno-Przedszkolny Nr 2 w Leżajsku. Dyrektorem jest Maciej Polański. 


Linki:

piątek, 20 lutego 2015

Sfajczyli moją szkołę

Jak podaje Państwowa Straż Pożarna w Leżajsku
19 lutego 2015 r. około godz. 18.00 doszło do pożaru poddasza budynku wielorodzinnego przy ul. Mickiewicza w Leżajsku. Budynek zamieszkiwały cztery rodziny. Strażacy szybko opanowali pożar. Spaleniu uległa część dachu i poddasza budynku. Z obiektu ewakuowano czternaście osób, w tym sześcioro dzieci oraz dwa psy. Na szczęście nikt nie został poszkodowany.

W akcji gaszenia pożaru uczestniczyło 7 zastępów straży pożarnych. Utrudnieniem podczas prowadzonych działań była pora nocna, wysoka temperatura i duże zadymienie. W trakcie pożaru z budynku wyniesiono trzy butle propan-butan.

W chwili obecnej nie jest znana przyczyna powstania pożaru. Burmistrz Miasta Leżajska podjął czynności w zakresie zabezpieczenia lokali zastępczych dla ewakuowanych rodzin.



W tym budynku przy ul. Mickiewicza przez wiele lat mieściła się wcześniej filia Szkoły Podstawowej Nr 2. Chodziły do niej dzieci z Podklasztoru. Jako pierwszoklasistka w latach sześćdziesiątych (1961/62) miałam nieprzyjemność chodzić tam do szkoły. Warunki były wówczas okropne. Nie było szatni, nie było sali gimnastycznej, nie było stołówki, ani gabinetu pielęgniarki, a do drewnianej ubikacji latało się na zewnątrz. Nie było wody. Podłogi drewniane malowane czarną cuchnącą substancją.  Płaszcze wieszano w klasie na hakach przytwierdzonych do ściany. W deszczowe dni uczniowie na lekcjach siedzieli przez kilka godzin w przemoczonym obuwiu. Na szczęście rodzice już po roku przenieśli mnie do nowej szkoły, nowej, bo funkcjonującej zaledwie od kilku lat. 
Po latach szkołę zlikwidowano, a pięknie odremontowany budynek władze miasta przeznaczyły na lokale socjalne. 




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...