Mija właśnie 500 lat Leżajska od czasu, kiedy to Król Zygmunt I Stary przeniósł miasto Leżajsk ze Starego Miasta w obecne miejsce, bardziej bezpieczne.
Nowa lokalizacja miała chronić mieszkańców przed najazdami Tatarów, którzy w tamtych czasach pustoszyli, grabili, bestialsko mordowali ludność na terenie całego kraju. W 1524 roku miasto zostało zupełnie złupione i spalone przez wojska Kantymira Murzy. Tatarzy w bestialski sposób wytopili starców i dzieci w pobliskich bagnach.
23 września 1524 roku Król Zygmunt I Stary nadał przywilej lokacji na Prawie Magdeburskim, dokument został wydany we Lwowie.
Wcześniej, w XIV wieku Leżajsk należał do dóbr królewskich zgrupowanych w północno-wschodniej części województwa ruskiego.
Za czasów Kazimierza Wielkiego Leżajsk był wsią należącą do dóbr Jana Pakosławica ze Strożysk - dyplomaty, posła królewskiego do kurii papieskiej w Awinionie i rycerza. Jan Pakosławic przyjął nazwisko Rzeszowski od nadanej mu przez króla miejscowości. Był założycielem rodu Półkoziców Rzeszowskich, którzy władali miastem do 1583.
W 1397 roku Leżajsk otrzymał prawa miejskie z rąk Władysława Jagiełły. Władysław Jagiełło został uhonorowany. Z okazji 600-lecia otrzymania praw miejskich władze miasta ufundowały Jagielle pomnik.

.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)

.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)