Właścicielem kamienicy byli państwo Antoni i Józefa Bauerowie, którzy mieli 11. dzieci. Mieszkało tam kilka rodzin.
Jan Bauer s. Antoniego i Józefy Hajnowskiej w lutym 1945 zginął w Oranienburgu.
Stanisław Karol Bauer (* 6 XI 1895 - zm. 1VIII 1915) s. Antoniego i Józefy Hajnowskiej poległ 1 sierpnia 1915 roku pod Jastkowem. Odznaczony Złotym Krzyżem Odrodzenia Polski (z podpisem Józefa Piłsudskiego). >> Biogram
Zygmunt Bauer s. Antoniego Henryka Bauera i Józefy Hajnowskiej urodził się w Leżajsku 11 kwietnia 1906 roku. Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w Leżajsku. Po maturze rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po studiach podjął pracę jako polonista w Przemyślu. 28 grudnia 1933 roku poślubił Zofię Reichard (1907-1998), córkę Aleksandra Reicharda i Marii Wodzińskiej. Zofia była dyrektorką Zasadniczej Szkoły Gospodarczej w Leżajsku, w roku szkolnym 1928/1929 ukończyła Państwowy Instytut Robót Ręcznych w Warszawie z wynikiem pomyślnym.
W sierpniu 1939 r Zygmunt Bauer został powołany do wojska. W czasie wojny przebył całą kampanię, jako żołnierz Armii Andersa: Węgry – Irak – Tobruk – Monte Cassino – Anglię – Szkocję. Mimo działań wojennych prowadził działalność pedagogiczną dla młodych żołnierzy, którzy bez ukończonych szkół znaleźli się w armii. >>> zobacz więcej Bauer Zygmunt (1906-1958)
Inżynier Sławomir Makaruk wnuk Antoniego i Józefy Hajnowskiej, syn Marii Bauer i Jana Makaruka - pilot doświadczalny I klasy. Zginšął podczas badań w locie, 20 kwietnia 1963. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Mieszkał w tej kamienicy Adam Kisielewicz (1902-1989), syn Józefa Kisielewicza i Józefy z Raźnikiewiczów. Ojciec pochodził z Podklasztoru (ul. Tomasza Michałka). Adam Kisielewicz ukończył szkołę powszechną, zwaną wtedy Szkołą Ludową oraz w 1925 roku Państwowe Gimnazjum Realne (prywatne gimnazjum miejskie) w Leżajsku.
Ukończył studia pedagogiczne we Lwowie. W latach 1928-1939 pracował jako nauczyciel w Dubnie i Krzemieńcu na Wołyniu.
Z Wołynia został deportowany wraz z żoną Pelagią Horbaczyńską i córką Haliną 29 VI 1940 r. do Krasnojarskiego Kraju.
23 dni podróżował w wagonach bydlęcych do stacji Asino, potem pokonał odległość 250 km statkiem "Tobolak" rzeką Czułyma wgłąb tajgi.
Od 23 lipca 1940 do 18 września 1941 roku pracował wraz z rodziną i innymi skazańcami przy wyrębie drzew i spławie drewna.
We wrześniu 1941 roku, dzięki umowie gen. Sikorskiego z rządem radzieckim cały obóz "Sybirak" (około 1500 ludzi) wyruszył w 11 dniową podróż rzeką Czułyma do stacji Asino, a potem pociągiem do Kirgizji na pograniczu Chin (35 km na zachód od stolicy Frunze). Adam zostaje zmobilizowany do armii gen. Andersa. Z powodu choroby nie zostaje ewakuowany do Iranu.
W tym czasie jego o 6 lat młodszy brat Jan Kisielewicz działał w konspiracji, jako zastępca komendanta leżajskiej placówki ZWZ. 28 maja 1943 roku zostaje rozstrzelany podczas pacyfikacji Leżajska. (zobacz Pacyfikacja Leżajska. Juliusz Ulas Urbański).
Ukończył studia pedagogiczne we Lwowie. W latach 1928-1939 pracował jako nauczyciel w Dubnie i Krzemieńcu na Wołyniu.
Z Wołynia został deportowany wraz z żoną Pelagią Horbaczyńską i córką Haliną 29 VI 1940 r. do Krasnojarskiego Kraju.
23 dni podróżował w wagonach bydlęcych do stacji Asino, potem pokonał odległość 250 km statkiem "Tobolak" rzeką Czułyma wgłąb tajgi.
Od 23 lipca 1940 do 18 września 1941 roku pracował wraz z rodziną i innymi skazańcami przy wyrębie drzew i spławie drewna.
We wrześniu 1941 roku, dzięki umowie gen. Sikorskiego z rządem radzieckim cały obóz "Sybirak" (około 1500 ludzi) wyruszył w 11 dniową podróż rzeką Czułyma do stacji Asino, a potem pociągiem do Kirgizji na pograniczu Chin (35 km na zachód od stolicy Frunze). Adam zostaje zmobilizowany do armii gen. Andersa. Z powodu choroby nie zostaje ewakuowany do Iranu.
więcej >>> Adam Kisielewicz (1902-1989)
W tym czasie jego o 6 lat młodszy brat Jan Kisielewicz działał w konspiracji, jako zastępca komendanta leżajskiej placówki ZWZ. 28 maja 1943 roku zostaje rozstrzelany podczas pacyfikacji Leżajska. (zobacz Pacyfikacja Leżajska. Juliusz Ulas Urbański).
W kamienicy mieszkał również Antoni Wojnar z rodziną. Działacz Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w okresie okupacji. Radny Miejskiej Rady Narodowej, inicjator budowy Miejskiej Biblioteki Publicznej, bibliotekarz. Był również przewodniczącym Polskiego Czerwonego Krzyża w Leżajsku oraz członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Przez szereg lat pełnił funkcję sekretarza Koła Miejskiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD).
więcej >>> Wojnar Antoni (1910-1982)
Bardzo ciekawy post
OdpowiedzUsuńDziękuję
OdpowiedzUsuń